نور پس زمینه کیهان روشن‌تر از حد انتظار است
تاریخ انتشار: ۶ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۰۷۲۰۹
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، بیش از هفت سال پیش، مأموریت نیوهورایزنز زمانی که اولین فضاپیمایی بود که از کنار پلوتو عبور کرد، تاریخ ساز شد.
پیش از این رویارویی، فضاپیما داده‌ها و تصاویر به روز شده بسیاری از اجرام درونی و بیرونی منظومه شمسی را به زمین ارائه کرد.
هنگامی که این فضاپیما از مدار پلوتون و قمر‌های آن فراتر رفت، مأموریت جدیدی را آغاز کرد که موجب اولین برخورد با یک کمربند کویپر (KBO) شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اکنون که این فضاپیما از کمربند کویپر می‌گذرد، ماموریت دیگری دارد که دربرگیرنده اندازه گیری روشنایی کیهان است.
این اندازه گیری‌ها به اخترشناسان اجازه می‌دهد تا تخمین‌های دقیق تری از تعداد کهکشان‌ها انجام دهند.
طبق اندازه گیری‌های جدید نیوهورایزنز، نوری که از ستارگان فراتر از کهکشان راه شیری می‌آید، دو تا سه برابر روشن‌تر از نور گونه‌های شناخته شده کهکشان‌ها است، به این معنی که کیهان خیلی بیشتر از آن چیزی که فکر می‌کردیم روشن است.
این مطالعه توسط چندین گروه تحقیقاتی بین المللی از موسسه فناوری روچستر (RIT)، ناسا، آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز (JHUAPL)، دانشگاه کالیفرنیا ارواین و آزمایشگاه علوم فضایی (SSL) برکلی انجام شد.
محققان معتقدند؛ روشنایی کلی کیهان به عنوان پس زمینه نوری کیهانی (COB) شناخته می‌شود که شامل نور پراکنده‌ای است که توسط همه ستارگان و کهکشان‌های کیهان منتشر می‌شود. مانند پس زمینه مایکروویو کیهانی (CMB)، تشعشعات باقی مانده از انفجار‌های بزرگ برای ستاره شناسان مهم است، زیرا به آنها اجازه می‌دهد تا فهرستی از تمام مواد درخشان در کیهان تهیه کنند.
پژوهشگران توضیح می‌دهند: تلسکوپ‌های فضایی که در مدار نزدیک زمین می‌چرخند نیز به دلیل غبار بین سیارات که نور پیش زمینه ایجاد می‌کند، در معرض تداخل نوری هستند. اما هر گونه نور تداخلی در پیش زمینه برای ماموریتی مانند نیوهورایزنز که اکنون در اعماق کمربند کویپر و در مسیر خروج از منظومه شمسی قرار دارد، بسیار کم است. برای محاسبه نور پس زمینه کیهان، تیم تحقیقاتی صد‌ها تصویر از نور پس زمینه گرفته شده را تجزیه و تحلیل کرد.
محقق ارشد این پروژه در یک بیانیه مطبوعاتی توضیح داد: ما بر اساس جمعیت کهکشان‌هایی که وجودشان را می‌دانیم، تخمین می‌زنیم که چقدر نور باید تولید کنند، اما در نهایت شاهد رصد نور بیشتری هستیم. تعیین اینکه چه چیزی آن نور را تولید می‌کند، می‌تواند درک اساسی ما از چگونگی شکل گیری جهان در طول زمان را تغییر دهد.
وی در ادامه افزود: اندازه گیری‌های قبلی نشان داد که نور پس زمینه کیهان روشن‌تر از حد انتظار است. در اوایل سال جاری یک تیم از دانشمندان دریافتند پس زمینه نوری کیهانی دو برابر بزرگتر از آنچه در ابتدا تصور می‌شد، است. این آخرین نتایج، یافته‌های مطالعات قبلی را تأیید کرده و اشاره می‌کند که باید منابع نور اضافی در کیهان وجود داشته باشد که هنوز آنها را در نظر نگرفته ایم.
پژوهشگران بیان کردند؛ این مطالعات شامل آزمایش نور مادون قرمز پس زمینه کیهانی و طیف‌نگار ناسا برای تاریخچه کیهان، عصر یونیزاسیون و کاوشگر یخ‌ها (SPHEREx) است که برای کسب اطلاعات بیشتر، نوسانات طیف سنجی نور پس زمینه کیهانی را انجام می‌دهد. شرح کامل این مطالعات در آخرین شماره مجله تخصصی Astrophysical منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: اندازه گیری کهکشان ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۰۷۲۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دنباله‌داری که هنوز نیامده سر و صدا به پا کرد
ستاره‌شناسان به تازگی دنباله‌داری را کشف کرده‌اند که وقتی سال آینده در آسمان نمایان شود می‌تواند از بسیاری از ستاره‌ها درخشان‌تر باشد.
به گزارش ایسنا، اخترشناسان دنباله‌دار جدیدی را کشف کرده‌اند که پتانسیل آن را دارد که خبر مهم سال آینده باشد. اگرچه این دنباله‌دار که C/۲۰۲۳ A ۳ یا «سوچینشان-اطلس» (Tsuchinshan–ATLAS) نامیده می‌شود هنوز بیش از ۱۸ ماه تا نزدیک‌ترین فاصله‌اش به زمین و خورشید باقی مانده است، اما در حال حاضر در رسانه‌های اجتماعی سر و صدا به پا کرده است و مقالات خوش‌بینانه‌ای درباره اینکه چگونه می‌تواند منظره‌ای تماشایی ایجاد کند نوشته شده است.
معرفی دنباله‌دار سوچینشان-اطلسهر ساله، چند ده دنباله‌دار جدید کشف می‌شود. دنباله‌دار‌ها گلوله‌های برفی هستند که در مسیر‌های بسیار طولانی به دور خورشید حرکت می‌کنند. اکثریت قریب به اتفاق آنها آنقدر ضعیف هستند که با چشم غیر مسلح نمی‌توان آنها را مشاهده کرد. اما شاید یک دنباله‌دار در سال آینده به لبه دید با چشم غیر مسلح نزدیک شود.
گاهی اوقات، یک دنباله‌دار بسیار درخشان از راه می‌رسد. از آنجا که دنباله دار‌ها اجرامی با زیبایی زودگذر و گذرا هستند، کشف یک دنباله‌دار درخشان همیشه هیجان‌انگیز است.
دنباله‌دار سوچینشان-اطلس مطمئنا یک گزینه مناسب است. این دنباله‌دار که به‌طور مستقل توسط ستاره‌شناسان رصدخانه کوه بنفش در چین و سامانه آخرین هشدار برخورد زمینی سیارک کشف شد، در حال حاضر بین مدار مشتری و زحل، در فاصله یک میلیارد کیلومتری زمین قرار دارد و به سمت داخل در حال حرکت است و در مداری حرکت می‌کند که در ماه سپتامبر سال ۲۰۲۴ آن را به فاصله ۵۹ میلیون کیلومتری از خورشید می‌رساند.
این حقیقت که این دنباله‌دار در حالی که بسیار دور است پیدا شده، بخشی از دلیل هیجان ستاره‌شناسان است. اگرچه در حال حاضر نور آن بیش از حد ضعیف است که با چشم غیر مسلح بتوان دید، اما برای جرمی بسیار دور از خورشید درخشان است؛ و مشاهدات نشان می‌دهد که مداری را دنبال می‌کند که می‌تواند به آن اجازه دهد واقعا تماشایی شود.
دستور العملی برای عظمت دنبالهداروقتی دنباله‌دار‌ها به خورشید نزدیک‌تر می‌شوند، گرم می‌شوند و یخ‌های سطح آنها بخار می‌شود. این گاز که از سطح دنباله‌دار فوران می‌کند، گرد و غبار را با خود حمل می‌کند و هسته را در ابری غول‌پیکر از گاز و غبار که گیسو نامیده می‌شود، می‌پوشاند و سپس توسط باد خورشیدی، گیسو از خورشید دور می‌شود و در نتیجه یک دُم مستقیما به سمت خورشید قرار می‌گیرد.
هر چه یک دنباله دار به خورشید نزدیک‌تر شود، سطح آن داغ‌تر و فعال‌تر می‌شود. از نظر تاریخی، اکثریت درخشان‌ترین و دیدنی‌ترین دنباله‌دار‌ها مدار‌هایی را دنبال کرده‌اند که آنها را به خورشید نزدیک‌تر از مدار زمین کرده است.
به نظر می‌رسد که این دنباله‌دار هسته بزرگی دارد که آن را درخشان‌تر می‌کند و به اندازه کافی روشن است که بتوان آن را تا این اندازه دور از خورشید کشف کرد. قرار است یک برخورد بسیار نزدیک با ستاره ما داشته باشد و سپس تقریبا مستقیم از بین زمین و خورشید عبور کند و تنها دو هفته پس از حضیض یعنی نزدیک‌ترین حالتش به خورشید به فاصله ۷۰ میلیون کیلومتری از ما برسد. هر چه یک دنباله‌دار به زمین نزدیک‌تر شود، برای ما درخشان‌تر خواهد بود.
نفرین پیشگوییپیشبینی رفتار دنباله دار‌های تازه کشف شده یک بازی خطرناک است. برخی ممکن است دیدنی و جذاب باشند، در حالی که برخی پیش‌بینی‌ها شکست می‌خورند.
برای مثال، دنباله‌دار کوهوتک در سال ۱۹۷۳ را در نظر بگیرید. این دنباله‌دار مانند سوچینشان-اطلس، به‌طور غیرمعمولی دور از خورشید کشف شد و در مداری نزدیک به ستاره ما حرکت می‌کرد. ستاره شناسان به مردم وعده «دنباله دار قرن» را دادند و پیش بینی کردند کوهوتک می‌تواند به اندازه کافی درخشان شود که در روز روشن دیده شود.
اما کوهوتک همانطور که به سمت خورشید می‌چرخید، روشن شد، اما آهسته‌تر از حد انتظار. به جای اینکه در روز روشن قابل مشاهده باشد، فقط به اندازه درخشان‌ترین ستاره آسمان روشن شد و پس از حضیض به سرعت محو شد. اگرچه این هنوز هم نمایش خوبی بود، اما دنباله دار قرن نبود. به دلیل تبلیغات زیاد، بسیاری به کوهوتک لغب یک ناامیدی تماشایی را دادند.
این احتمال وجود دارد که سوچینشان-اطلس، مانند دنباله دار کوهوتک، برای اولین بار به درون منظومه شمسی نزدیک شود. ما هنوز مطمئن نیستیم، اما اگر اینطور باشد، ممکن است کمتر از آنچه پیش‌بینی می‌شد تماشایی باشد.
وقتی همه چیز به هم میریزداین می‌تواند حتی بدتر نیز باشد. دنباله دار‌ها مستعد فاجعه هستند. آنها اغلب تکه تکه می‌شوند، از هم می‌پاشند و به طرز شگفت انگیزی متلاشی می‌شوند. آن‌هایی که برای اولین بار وارد منظومه شمسی داخلی می‌شوند، به طور ویژه‌ای شکننده هستند.
برای مثال زمانی که دنباله‌دار سوان (SWAN) کشف شد، امیدوارکننده به نظر می‌رسید و تصور می‌شد در ماه مه سال ۲۰۲۰ با چشم غیر مسلح دیده شود. اما با نزدیک شدن به خورشید، ناگهان درخشان شد، سپس شروع به محو شدن کرد. در زمانی که باید درخشان‌ترین حالت آن می‌بود، تماما ناپدید شد و در مقابل چشمان ما از پاشید.
آیا سوچینشان-اطلس ارزش انتظار را دارد؟ما به طور قطع نمی‌دانیم که دنباله‌دار سوچینشان-اطلس تماشایی خواهد بود یا خیر. ممکن است از هم بپاشد و کمتر روشن شود، یا ممکن است ما را غافلگیر کند؛ و حتی می‌تواند بیش از حد انتظار روشن شود و یک منظره شگفت‌انگیز در آسمان صبح در اواخر ماه سپتامبر و اوایل ماه اکتبر سال ۲۰۲۴ ایجاد کند.
اما ما نمی‌دانیم. ما اولین نکات را در ماه‌های آینده دریافت خواهیم کرد. با ردیابی نحوه درخشان شدن ستاره دنباله‌دار در حین حرکت آن به سمت خورشید، اولین نشانه‌های خود را در مورد سرنوشت واقعی آن به دست خواهیم آورد و بنابراین فعلا باید منتظر بمانیم.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»